چو آهنگ رفتن کنی سوی یار – چه استاد…
امروز یکی از همکاران گرامی دانشکده (جناب آقای قادری) فایل ویدیویی سروده زیبای جناب آقای دکتر محزون (دانشیار دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه شیراز)را به من نشان دادند که تلنگری به امثال من است.
قسمتی از سروده ایشان در زیر آمده است:
چو آهنگ رفتن کنی سوی یار | چه استاد مردن، چه استادیار | |
نپرسند در گـــــــور از پایهات | نبینند ترفیــــــــع سالانهات | |
همه فرمها سربهسر شد بر آب | نیابی از آنها نشان جز سراب | |
چو احضار گردی بر کردگار | درونت ببینی شـــده آشکـــار | |
وجودت شود روشن از معرفت | نه از طرح افزایش معرفت | |
به دنیا اگر بهره دادت نفاق | به عقباست نار وجودت نفاق | |
یکی فرم یابی ز کردار خویش | ز اخلاق و گفتار و پندار خویش | |
نگر تا که آن فرم زیبا بود | حروفش چو تنپوش دیبا بود | |
که یزدان بدان فرم دارد نظر | پراکنده گردان غبار از بصر | |
نوشتی تو paper در این سال سی | گهی انگلیسی گهی پارسی | |
ز Impact ژورنال تو سرخوش شدی | به ISIی آن تو دلخوش شدی | |
گهی غره گشتی که هان این منم | که بر بام دانش نشیمن زنم | |
ببینی تو Citation از من بسی | که باشم میان کسان من کسی | |
چو گرداندنت چهره ماندگار | نگفتی که ای وای کو ماندگار | |
بجز ذات باری مگر آدمی | بماند در این خاک غیر از دمی | |
…. |
پیشنهاد میکنم فرم کامل آنرا که کمتر از ۵ دقیقه است از زبان خود ایشان بشنوید:
دانلود فایل ویدئو با فرمت FLV (حجم ۳۴ مگابایت)
دانلود فایل صوتی با فرمت MP3 (حجم ۲.۳ مگابایت). جهت پخش آنلاین، روی آیکون موسیقی زیر کلیک کنید:
[wpfilebase tag=file id=39 tpl=mp3 /]
لینک دانلود فیلم از سرور Dropbox – لینک دانلود فایل صوتی از سرور Dropbox
اصل فایل را از اینجا برداشتم.