خورشید بود و مثل عدالت، کریم بود
یعنی که جلوه‌گاه خدای رحیم بود
از کاخ‌های سبز، دلش سخت می‌گرفت
در قله عدالت و عصمت مقیم بود
موسای وقت بود و مسیحای روزگار
طوفان به وقت خویش و به‌وقتش نسیم بود
در کوچه‌های شب‌زده آهنگ گام او
زیباترین سرود به گوش یتیم بود
در وسعت حقیر کلامم چه گویمش؟!
از او که مثل عشق و حقیقت، عظیم بود
در جست‌وجوی نقش و نگار چه می‌رویم؟
وقتی که فرش خانه مولا گلیم بود…
مولا! به گوش چاه چه خواندی، به من بگو!
هرچند محرم تو خدای علیم بود
بر بام قرن، ای پدر خاک! نام تو
تکرار سبز حادثه‌ای از قدیم بود
برگرقته از سایت تبیان http://www.tebyan.net