تشیع در اندلس اثر دکتر کاظم الخفاجی
ترجمه: سید مهدی نوری کیذقانی؛ مژده سلیمانی
ناشر: قم دار الرافد: ۱۳۹۴
در منابع اهل سنت آمده:
پیامبر (ص) «والذي نفسي بيده إنّ هذا و شيعتَه لَهمُ الفائزونَ يوم القيامة»
سوگند به خدایی که جانم در دست اوست این( علی(ع) ) و شیعیانش در روز قیامت رستگارند.
الدرّ المنثور، سیوطی، ج۶/۳۷۹
دربارۀ تشیع پژوهشها و بررسیهای فراوانی توسط شیعه و غیر شیعه نگاشته شده است. اما بیشتر این پژوهشها تلاش خود را به شرق اسلامی که موطن تشیع و گاهوارهی آن است اختصاص دادهاند و کمتر به تاریخ تشیع در مغرب و اندلس پرداختهاند. نوشتار حاضر کوششی است تا بی هیچ تعصّبی تاریخ تشیع در اندلس را بازخوانی نماید.
از خلال پژوهش حاضر معلوم میگردد که پس از فتح اندلس توسط مسلمانان در سال ۹۲هـ ، دیری نپایید که تشیع از راههای گوناگون وارد این سرزمین گردید؛ از جملهی این راهها میتوان به سفرهای علمی توسط بربرها، دولتهای شیعی شمال افریقا و مصر( ادریسیان و فاطمیان) و انتقال از طریق فرهنگ شیعی اشاره نمود.
